صمغ های خوراکی
صمغ های خوراکی طبیعی پلیساکاریدهایی با منشأ طبیعی هستند که حتی در غلظتهای کم باعث افزایش زیاد ویسکوزیته محلول میشوند. آنها اکثراً صمغهای خوراکی هستند که در اجزاء چوبی گیاهان یا در پوشش بذر یافت میشوند.
ویژگی صمغ های خوراکی:
صمغهایی که به طور طبیعی به دست آمدهاند برای طیف وسیعی از فرآیندها کاربردی هستند. این صمغ ها به عنوان صمغ های خوراکی شناخته میشوند زیرا در فرآیند تهیه مواد غذایی ایمن هستند. انواع مختلف صمغها به طور طبیعی وجود دارد که از منابع طبیعی مختلفی مانند جلبک دریایی، درختان و طیف وسیعی از محصولات گیاهی به دست میآید.
صمغ های خوراکی این توانایی را دارند که غلظت مواد غذایی یا دارویی را افزایش دهند. در حقیقت، حتی مقدار کمی صمغ نیز میتواند ویسکوزیته محصول را افزایش دهد. صمغهای به دست آمده از گیاهان دارای چندین مزیت هستند که به دلیل همان مزایا در صنایع دارویی و غذایی دارای اولویت هستند.
برخی از مزایای قابل توجه آنها شامل موارد زیر است:
- غیر سمی هستند
- عوامل قابل اطمینان و تثبیتکنندهای هستند
- زیست تخریبپذیر هستند
- به طور طبیعی در دسترس هستند و به راحتی به دست میآیند
- نسبتاً دارای مقررات مصرف کمتری هستند
- در مقایسه با سایر مواد غلیظکننده، مقرون به صرفهتر هستند
کاربرد صمغ های خوراکی:
آنها در صنایع غذایی به عنوان مواد غلیظ کننده، ژل کننده ها، امولسیفایرها و استابلایزرها مورد استفاده قرار میگیرند و در صنایع دیگر به عنوان چسب، مواد اتصالدهنده، مهار کنندههای کریستالی شدن، مواد پاککننده، مواد کپسولهکننده، استابلایزر فوم و… استفاده میشوند.
صمغهای طبیعی را میتوان با توجه به منشاء آنها طبقهبندی کرد:
(آنها همچنین میتوانند به عنوان پلیمرهای بدون بار یا پلیمرهای یونی (پلیالکترولیت) طبقهبندی شوند)